Kołobrzeska, wielka inwestycja w nowoczesną gospodarkę odpadami

Panie dyrektorze, po przyjeździe do Korzyścienka już na pierwszy rzut oka widać, że naprawdę dużo się zmieniło. Zagospodarowany cały, wielki plac i oczywiście wielka, nowa hala

- To prawda. Projekt, o którym możemy mówić w skrócie „Modernizacja Regionalnej Instalacji Przetwarzania Odpadów Komunalnych” polega na budowie hali wraz z boksami na surowce wtórne oraz zagospodarowaniu terenu, polegającym na remoncie wszystkich nawierzchni na terenie naszej instalacji w Korzyścienku. Projekt obejmuje też część nowej linii technologicznej, znajdującej się wewnątrz hali. Rzeczywiście jego realizacja oznacza ogromne zmiany. Co dla nas bardzo ważne, plusy wynikające z tej inwestycji natychmiast odczują nasi pracownicy. Dla miasta to inwestycja niezbędna, bo przeliczniki poziomu odzysku odpadów rosną z roku na rok, by w 2050 r. , zgodnie z dyrektywą unijną, osiągnąć gospodarkę obiegu zamkniętego – to co wyrzucimy będziemy musieli zagospodarować. W roku 2022 poziom odzysku wynosił 25 procent, w tym roku już 35 procent. W 2035 ma obowiązywać aż 65 procent! To ogromne wyzwanie, bo bez odpadów biodegradowalnych – tych z brązowego pojemnika, mamy rocznie 40 tys. ton odpadów. Z odpadami BIO, to już 56 tys ton. A nieosiągnięcie wskazanych poziomów oznacza kary. Za każdą tonę brakującego poziomu odzysku grozi ok. 270 zł kary. W tej chwili, pracując na starej instalacji, w ramach kar miasto płaci ok. 700 tys. zł rocznie. Nowa instalacja pomoże nam to zmienić. Pamiętajmy przy tym, że Kołobrzeg jest bardzo specyficznym miastem, do którego zjeżdżają w sezonie tysiące letników, z których każdy oczywiście generuje kolejne odpady.

Czym nowa instalacja różni się od tej funkcjonuącej tu od lat 90-tych?

Gdy powstawała zbierano tylko odpady zmieszane, czyli te, które dziś trafiają do czarnych pojemników. Segregacja odbywała się od początku siłą ludzkich rąk, począwszy od rozerwania worka. To zajmowało czas i ograniczało ten, który można było poświęcić na wydobycie jak największej ilości odpadów nadających się do recyklingu. Zwolnić tempa linii nie można było, bo Kołobrzeg utonąłby w odpadach. Jedna osoba mogła wybrać 100 – 200 kg odpadów, a to bardzo mało w stosunku do strumienia, który trafia do nas w czasie jednej zmiany. Teraz mamy rozrywarkę worków. W kabinie preselekcji wybiera się większe gabaryty, które nie powinny znajdować się na linii, bo w dalszym procesie będą utrudniały pracę maszynom. Potem odpady po pierwszym przetworzeniu trafiają na sito obrotowe. To wielka, perforowana rura, której otwory miały dotąd średnicę 80 mm. Nowe sito wyposażono dodatkowo w „oczka” o średnicy 340 mm, co pozwala na wydzielenie trzech, a nie jak dotąd dwóch frakcji, bo do odpadów o wielkości mniejszej niż 80 mm dojdą te, które mają między 80 a 340 mm i te powyżej 340 mm. Drobniejsze frakcje, które pozostają po przesianiu przez sito z „oczkami” 80 mm, tworzą tak zwaną frakcje podsitową. Projekt, o którym rozmawiamy dotyczy właśnie procesu, który doprowadza do jej uzyskania. To co będzie się działo dalej z odpadami o wielkości powyżej 80 mm, wiąże się z druga częścią inwestycji, na którą również dostaliśmy dofinansowanie. Dzięki niej mamy m.in. balownicę czy separator metali żelaznych i nieżelaznych oraz wiele innych rozwiązań.

Projekt, który kosztuje łącznie blisko 27 mln zł, obejmuje więc część linii, która stanowi wyposażenie hali, włącznie z sitem i halą sortowni

Nie tylko, także cały system wentylacyjny, instalację odpylania, drogę przeciwpożarową wraz ze zbiornikiem na wodę przeciwpożarową, wszystkie urządzenia dezodoryzacji hali, bo na tym też polegać będzie zdecydowana poprawa warunków pracy naszych pracowników. To też odpowiedź na obowiązujące teraz, wyższe standardy bezpieczeństwa.

Do tej pory mówiliśmy o przetwarzaniu odpadów zmieszanych. A co z pozostałymi czterema frakcjami odpadów? Czy można nad nimi pracować korzystając z tej samej linii?

- Przetwarzanie każdej z frakcji wiąże się z inna procedurą. Linia, o której mowa jest zaprojektowana dla odpadów zmieszanych, papierów i tworzyw sztucznych oraz metalu. Do zagospodarowania odpadów biodegradowalnych mamy inną instalację, powstałą w 2015r., która z czasem też będzie wymagała modernizacji. Odpady szklane przekazujemy innym podmiotom, posiadającym instalację, której jeszcze się od nas nie wymaga. Szkło trafia więc do nowego boksu i tam składowane jest do uzyskania wagi, która pozwoli na załadunek na tira i transport do podmiotu, z którym współpracujemy. Podobnie jest z odpadami papierowymi. Teraz będziemy je podczyszczali i co najważniejsze – „balowali”, dzięki czemu obniżymy koszty jednostkowe transportu.

Wróćmy jeszcze do projektu, który jest głównym tematem naszej rozmowy – czy większa automatyzacja oznacza, że część załogi może stracić pracę?

- Nie. Do obsługi części linii, o której mówimy, potrzeba mniej więcej tyle samo osób. Może być ich nawet więcej.
Dziękuję bardzo za rozmowę